IsaBrocker
New Member
Salaam Alykom wa Rahmatulahi wa Barakatoeh.
Vaak wordt er door vele mensen die geen enkel benul van Islam hebben geschokt gereageerd door onwetendheid mbt het huwelijk die heeft plaatsgevonden tussen onze geliefde profeet (VZMH) en Aïsha.
Geliefde broeders en zusters, bij deze wil ik jullie dan ook graag een handvat aanbieden waarmee jullie de dialoog aan kunnen gaan, en men daarmee hun vertekend beeld wat men kan hebben over deze situatie, en dus direct ook met onze geliefde profeet (VZMH ) gelijk recht zetten.
Door de harde inzet van de sheytaan hebben veel mensen die geen enkel kennis bezitten over de Islam bij voorbaat al een verkeerd beeld van onze geliefde profeet (VZMH), en daarmee probeert hij hun weg naar de Islam te voorkomen.
Insha'Allah dat het de ogen zou openen, en men zou inspireren om eindelijk eens niet achter de massa aan te wandelen, en zelf eens het initiatief te nemen mbt het vergaren van kennis.
Salaam Alykom wa Rahmatulahi wa Barkatoeh
_________________________________________________________________
[GEWIJZIGD - mod.]
3. LEVENSVERWACHTING, MEEDERJARIGHEID
3.1. Levensverwachting in historisch perspectief
Vandaag ligt de gemiddelde levensverwachting op wereldvlak op 67 jaar. Dit cijfer verbergt extreme verschillen. In rijke, geïndustrialiseerde landen ligt de gemiddelde levensverwachting tussen de 70 en 80 jaar. Elders in de wereld is dat niet zo. In Swaziland, bijvoorbeeld, is de gemiddelde levensverwachting nog altijd maar 39,6 jaar. In Mozambique, Zambia, Sierra Leone, Lesotho, Angola, Zimbabwe, Afghanistan en de Centraal Afrikaanse Republiek ligt de gemiddelde levensverwachting tussen de 40 en de 45 jaar; in Liberia, Rwanda, Guinea-Bissau, Congo (DR), Nigeria, Somalië, Malavi, de Ivoorkust, Zuid-Afrika en Burundi ligt de gemiddelde levensverwachting tussen de 45 en de 50. [7].
De dramatische stijging van de gemiddelde levensverwachting in de rijke streken van de wereld is een vrij recent fenomeen dat pas na de aanzet van de industriële revolutie in de 19de eeuw begon. Als gevolg van betere hygiënische omstandigheden, betere beschikbaarheid van voedsel, betere geneeskundige verzorging en zo meer, deed zich een drastische daling voor van de kindersterfte en werd de gemiddelde levensduur aanzienlijk langer. Tot aan de 18de eeuw was de wereldwijde levensverwachting echter veel lager - met cijfers in de Romeinse tijd en in de Middeleeuwen van rond de 20 à 30 of 30 à 40 jaar. [8]
Deze gegevens laten reeds vermoeden dat de huwbare leeftijd vroeger ook anders lag dan vandaag het geval is.
3.2. Meerderjarigheid doorheen de tijden
Meerderjarigheid wordt in het Engels 'age of consent' genoemd. Het gaat om de leeftijd waarop seksuele betrekkingen met meerderjarigen niet meer strafbaar zijn, met andere woorden, de leeftijd waarop men geacht wordt bekwaam te zijn om in te stemmen ('consent') met seksuele relaties. In het voorbije millennium werd meerderjarigheid anders geconcipieerd dan in de voorbije 150 jaar. Doorheen de geschiedenis was meerderjarigheid in essentie een aangelegenheid die bepaald werd op grond van biologische ontwikkeling - en met name door de leeftijd waarop een meisje haar eerste menstruatie kreeg. [9,10] De hoge sterftegraad moest immers gecompenseerd worden door een hoog geboortecijfer, waardoor jonge huwelijken nodig waren. [11] Bovendien was de gemiddelde levensverwachting aanzienlijk lager dan nu.
In tribale samenlevingen was meerderjarigheid geen wettelijk geregelde kwestie, maar een zaak die door de stammen bepaald werd. Volgens antropologen verliep de overgang van kindertijd naar volwassenheid in tribale samenlevingen zonder een lange tussenfase van adolescentie "omdat voorbereiding voor volwassenheid in zulke omstandigheden niet het soort sociale, intellectuele of morele uitdagingen met zich meebracht die eigen zijn aan geavanceerde samenlevingen.". [12] De kennis en vaardigheden die men moest verwerven om deel te nemen aan het volwassen leven - jagen, de grond bewerken enz - kon men reeds op vroege leeftijd verwerven en waren veel minder complex dan de kennis en vaardigheden waarover men nu in hoogtechnologische, complexe samenlevingen moet beschikken om volwaardig te kunnen deelnemen aan het volwassen leven.
Bij de Romeinen was het wel een zaak van de wet. De Romeinen zetten de leeftijdsgrens voor meerderjarigheid op 12-14 jaar, maar behielden tegelijk een minimum van 7 jaar. In het Romeinse Rijk werd tijdens bepaalde perioden wat wij nu 'zeer jong' huwen voor meisjes zouden noemen, zelfs aangemoedigd om de grote soldatensterfte zo veel mogelijk aan te vullen en de mannelijke bevolking (lees: het aantal potentiële soldaten) op peil te houden. [13,14]
Volgens sommige christelijke en andere bronnen was Maria mogelijk maar goed 12 of pas 13 jaar toen zij aan Jezus het leven schonk, vermits volgens Hebreeuwse tradities toen rond de leeftijd van 12 jaar getrouwd mocht worden. Andere christelijke bronnen stellen dat vermits de Bijbel haar leeftijd niet duidelijk aangeeft het onmogelijk te zeggen is hoe oud ze was. [15-18].
Meerderjarigheid hangt samen met bepalingen uit het strafrecht inzake verkrachting. Statutory rape of verkrachting van een minderjarige is volgens het US Department of Justice:
« een algemene term die gebruikt wordt om het misdrijf te beschrijven dat plaatsvindt wanneer een individu (ongeacht de leeftijd) seksuele relaties heeft met wederzijdse instemming met een individu dat niet oud genoeg is om wettelijk toe te stemmen met het gedrag. Anders gezegd, is verkrachting van een minderjarige de seksuele relatie tussen individuen die wettelijk zou zijn ware het niet voor hun leeftijd. » [19]
Kwestie van dit in historisch perspectief te plaatsen: in het Engeland van 1576 werden seksuele betrekkingen met een meisje jonger dan 10 jaar als verkrachting van een minderjarige beschouwd. Met andere woorden, vanaf 10 jaar kon een meisje in Engeland in 1576 wettelijk seksuele betrekkingen hebben. Ook in onze streek, dus, was zeer jong huwen en zeer jong seksuele contacten hebben met meerderjarigen een normale zaak. Zo schrijft Patricia Donovan in Family Planning Perspectives:
« Wetten inzake verkrachting van een minderjarige zijn gebaseerd op de vooronderstelling dat totdat een persoon een zekere leeftijd bereikt, dit individu wettelijk onbekwaam is om in te stemmen met seksuele betrekkingen. Verkrachting van een minderjarige werd meer dan 700 jaar geleden gecodificeerd in de Engelse wet, wanneer het onwettig werd om met of zonder haar toestemming een meisje jonger dan 12 te "onteren". In 1576, werd de 'age of consent' verlaagd tot 10 jaar. » [20]
Het is pas gedurende de 19de eeuw dat, in het kader van toenemende levensverwachting en daarmee gepaard gaande maatschappelijke veranderingen, de leeftijdgrens voor meerderjarigheid geleidelijk opgetrokken werd en er een lange periode van adolescentie kwam. [21]
Dat de leeftijdsgrens voor meerderjarigheid tot vrij recent in huidige termen laag lag, en er dus vroeg wettelijke seksuele betrekkingen onderhouden werden, blijkt bijvoorbeeld uit een voetnoot in een werk van Howard Kelly, de eerste professor gynaecologie van de Amerikaanse John Hopkins universiteit. In 1928 schrijft hij over de inuits (vroeger eskimo's genoemd - een term die zij als beledigend ervaren) :
« De vraag van vroege maturiteit is er niet zozeer een van (geografische) breedtegraden dan wel van de onmiddellijke omgeving, van kledij en van verwarming in de woning. V. Stefansson, een eminent explorator, merkte op dat volwassenheid bij eskimo's ongeveer even vroeg optreedt als in het zuiden van Europa, te wijten aan de intense hitte in hun iglo's waarin de vrouwen de hele winter lang gehuisvest zijn (temperaturen van 80 of 90° [Fahrenheit]) en de dubbele pelslaag van hun kledij. Het is alsof ze een groot deel van het jaar in een Turks bad doorbrengen. "Onder eskimovrouwen is het niet uitzonderlijk dat zij hun eerste kind hebben op de leeftijd van twaalf, en kinderen die geboren worden vóór de moeders 11 jaar oud waren werden opgetekend." Deze gegevens zijn "strikt in overeenstemming met de veronderstelling dat hoe warmer de omgeving, hoe vroeger de maturiteit. » (Howard Kelly, 1928) [22]
3.3. Periode waarin de profeet leefde
Er bestaan geen statistieken over de de leeftijdgrens van meerderjarigheid in de Arabische regio rond de jaren 600-700, maar aangenomen wordt dat, net zoals in tribale en vele pre-moderne samenlevingen, meerderjarigheid niet bepaald werd aan de hand van een leeftijdsgrens, maar biologisch bepaald werd, met name op grond van de menarche (de eerste menstruatie). Dit wil zeggen dat ook deze samenleving het als perfect normaal beschouwde dat een meisje, van zodra ze menstrueerde, seks had - en in het geval van de islam, die seks buiten het huwelijk verbiedt, dus in het huwelijk trad op voorwaarde dat zij daartoe niet alleen biologisch maar ook intellectueel, moreel enz. voldoende maturiteit had (waarover straks meer), geëvalueerd binnen dat tijdskader.
Colin Turner, professor in Perzische taal en islamitische geschiedenis, stelt dat, mocht Aisha 9 jaar geweest zijn toen ze trouwde, dit huwelijk met profeet Mohamed in historisch perspectief dan ook in geen enkel opzicht onfatsoenlijk zou geweest zijn. Ook het leeftijdsverschil tussen de partners werd in bedoeïenen- en andere samenlevingen als normaal beschouwd. [23]
Kortom, een huwelijk op jonge leeftijd was zowel bij ons in West-Europa als in de Arabische wereld in het verleden niet ongewoon. Zelfs als Aisha huwde op 9-jarige leeftijd, was daar voor de tijd waarin zij leefde niets onfatsoenlijk aan.
[...]
BESLUIT
Op grond van de islamitische bronnen is niet met 100% zekerheid te zeggen hoe oud Aisha was bij haar huwelijk, maar als zij op 9-jarige leeftijd trouwde, was dit niet onwelvoeglijk voor haar tijd. Ook in onze streken lag de huwbare leeftijd in de pre-moderne samenlevingen rond deze leeftijd en werd de stap van kindertijd naar volwassenheid zonder tussenliggende lange adolescentie gezet. Pas de voorbije 150 jaar werd parallel met de ingrijpende veranderingen in de samenleving en demografie ten gevolge van de industrialisatie de leeftijd van meerderjarigheid geleidelijk opgetrokken.
Dergelijke leeftijdsgrenzen hangen samen met de structuur en demografie van een pre-moderne samenleving en met de veel lagere algemene levensverwachting die toen gold. Historische informatie dient bekeken te worden in de context van de periode waarin ze zich voordeed, niet vanuit een waarde-oordeel dat men enkele honderden jaren later zou uitspreken mochten dezelfde feiten zich vandaag voordoen.
Profeet Mohamed op grond van zijn huwelijk met Aisha een pedofiel noemen, getuigt op zijn minst van onwetendheid, op zijn slechtst van kwaadwilligheid en is hoe dan ook een ernstige vorm van laster. Laster houdt in dat men iemand - in dit geval profeet Mohamed - in het openbaar ten onrechte beschuldigt van feiten die niet waar zijn met als doel zijn reputatie te ruïneren [44]. En zoals altijd het geval is met laster, zegt dit iets over denkwereld van diegene die de laster uitspreekt, maar niets over diegene die belasterd wordt.
Vaak wordt er door vele mensen die geen enkel benul van Islam hebben geschokt gereageerd door onwetendheid mbt het huwelijk die heeft plaatsgevonden tussen onze geliefde profeet (VZMH) en Aïsha.
Geliefde broeders en zusters, bij deze wil ik jullie dan ook graag een handvat aanbieden waarmee jullie de dialoog aan kunnen gaan, en men daarmee hun vertekend beeld wat men kan hebben over deze situatie, en dus direct ook met onze geliefde profeet (VZMH ) gelijk recht zetten.
Door de harde inzet van de sheytaan hebben veel mensen die geen enkel kennis bezitten over de Islam bij voorbaat al een verkeerd beeld van onze geliefde profeet (VZMH), en daarmee probeert hij hun weg naar de Islam te voorkomen.
Insha'Allah dat het de ogen zou openen, en men zou inspireren om eindelijk eens niet achter de massa aan te wandelen, en zelf eens het initiatief te nemen mbt het vergaren van kennis.
Salaam Alykom wa Rahmatulahi wa Barkatoeh
_________________________________________________________________
[GEWIJZIGD - mod.]
3. LEVENSVERWACHTING, MEEDERJARIGHEID
3.1. Levensverwachting in historisch perspectief
Vandaag ligt de gemiddelde levensverwachting op wereldvlak op 67 jaar. Dit cijfer verbergt extreme verschillen. In rijke, geïndustrialiseerde landen ligt de gemiddelde levensverwachting tussen de 70 en 80 jaar. Elders in de wereld is dat niet zo. In Swaziland, bijvoorbeeld, is de gemiddelde levensverwachting nog altijd maar 39,6 jaar. In Mozambique, Zambia, Sierra Leone, Lesotho, Angola, Zimbabwe, Afghanistan en de Centraal Afrikaanse Republiek ligt de gemiddelde levensverwachting tussen de 40 en de 45 jaar; in Liberia, Rwanda, Guinea-Bissau, Congo (DR), Nigeria, Somalië, Malavi, de Ivoorkust, Zuid-Afrika en Burundi ligt de gemiddelde levensverwachting tussen de 45 en de 50. [7].
De dramatische stijging van de gemiddelde levensverwachting in de rijke streken van de wereld is een vrij recent fenomeen dat pas na de aanzet van de industriële revolutie in de 19de eeuw begon. Als gevolg van betere hygiënische omstandigheden, betere beschikbaarheid van voedsel, betere geneeskundige verzorging en zo meer, deed zich een drastische daling voor van de kindersterfte en werd de gemiddelde levensduur aanzienlijk langer. Tot aan de 18de eeuw was de wereldwijde levensverwachting echter veel lager - met cijfers in de Romeinse tijd en in de Middeleeuwen van rond de 20 à 30 of 30 à 40 jaar. [8]
Deze gegevens laten reeds vermoeden dat de huwbare leeftijd vroeger ook anders lag dan vandaag het geval is.
3.2. Meerderjarigheid doorheen de tijden
Meerderjarigheid wordt in het Engels 'age of consent' genoemd. Het gaat om de leeftijd waarop seksuele betrekkingen met meerderjarigen niet meer strafbaar zijn, met andere woorden, de leeftijd waarop men geacht wordt bekwaam te zijn om in te stemmen ('consent') met seksuele relaties. In het voorbije millennium werd meerderjarigheid anders geconcipieerd dan in de voorbije 150 jaar. Doorheen de geschiedenis was meerderjarigheid in essentie een aangelegenheid die bepaald werd op grond van biologische ontwikkeling - en met name door de leeftijd waarop een meisje haar eerste menstruatie kreeg. [9,10] De hoge sterftegraad moest immers gecompenseerd worden door een hoog geboortecijfer, waardoor jonge huwelijken nodig waren. [11] Bovendien was de gemiddelde levensverwachting aanzienlijk lager dan nu.
In tribale samenlevingen was meerderjarigheid geen wettelijk geregelde kwestie, maar een zaak die door de stammen bepaald werd. Volgens antropologen verliep de overgang van kindertijd naar volwassenheid in tribale samenlevingen zonder een lange tussenfase van adolescentie "omdat voorbereiding voor volwassenheid in zulke omstandigheden niet het soort sociale, intellectuele of morele uitdagingen met zich meebracht die eigen zijn aan geavanceerde samenlevingen.". [12] De kennis en vaardigheden die men moest verwerven om deel te nemen aan het volwassen leven - jagen, de grond bewerken enz - kon men reeds op vroege leeftijd verwerven en waren veel minder complex dan de kennis en vaardigheden waarover men nu in hoogtechnologische, complexe samenlevingen moet beschikken om volwaardig te kunnen deelnemen aan het volwassen leven.
Bij de Romeinen was het wel een zaak van de wet. De Romeinen zetten de leeftijdsgrens voor meerderjarigheid op 12-14 jaar, maar behielden tegelijk een minimum van 7 jaar. In het Romeinse Rijk werd tijdens bepaalde perioden wat wij nu 'zeer jong' huwen voor meisjes zouden noemen, zelfs aangemoedigd om de grote soldatensterfte zo veel mogelijk aan te vullen en de mannelijke bevolking (lees: het aantal potentiële soldaten) op peil te houden. [13,14]
Volgens sommige christelijke en andere bronnen was Maria mogelijk maar goed 12 of pas 13 jaar toen zij aan Jezus het leven schonk, vermits volgens Hebreeuwse tradities toen rond de leeftijd van 12 jaar getrouwd mocht worden. Andere christelijke bronnen stellen dat vermits de Bijbel haar leeftijd niet duidelijk aangeeft het onmogelijk te zeggen is hoe oud ze was. [15-18].
Meerderjarigheid hangt samen met bepalingen uit het strafrecht inzake verkrachting. Statutory rape of verkrachting van een minderjarige is volgens het US Department of Justice:
« een algemene term die gebruikt wordt om het misdrijf te beschrijven dat plaatsvindt wanneer een individu (ongeacht de leeftijd) seksuele relaties heeft met wederzijdse instemming met een individu dat niet oud genoeg is om wettelijk toe te stemmen met het gedrag. Anders gezegd, is verkrachting van een minderjarige de seksuele relatie tussen individuen die wettelijk zou zijn ware het niet voor hun leeftijd. » [19]
Kwestie van dit in historisch perspectief te plaatsen: in het Engeland van 1576 werden seksuele betrekkingen met een meisje jonger dan 10 jaar als verkrachting van een minderjarige beschouwd. Met andere woorden, vanaf 10 jaar kon een meisje in Engeland in 1576 wettelijk seksuele betrekkingen hebben. Ook in onze streek, dus, was zeer jong huwen en zeer jong seksuele contacten hebben met meerderjarigen een normale zaak. Zo schrijft Patricia Donovan in Family Planning Perspectives:
« Wetten inzake verkrachting van een minderjarige zijn gebaseerd op de vooronderstelling dat totdat een persoon een zekere leeftijd bereikt, dit individu wettelijk onbekwaam is om in te stemmen met seksuele betrekkingen. Verkrachting van een minderjarige werd meer dan 700 jaar geleden gecodificeerd in de Engelse wet, wanneer het onwettig werd om met of zonder haar toestemming een meisje jonger dan 12 te "onteren". In 1576, werd de 'age of consent' verlaagd tot 10 jaar. » [20]
Het is pas gedurende de 19de eeuw dat, in het kader van toenemende levensverwachting en daarmee gepaard gaande maatschappelijke veranderingen, de leeftijdgrens voor meerderjarigheid geleidelijk opgetrokken werd en er een lange periode van adolescentie kwam. [21]
Dat de leeftijdsgrens voor meerderjarigheid tot vrij recent in huidige termen laag lag, en er dus vroeg wettelijke seksuele betrekkingen onderhouden werden, blijkt bijvoorbeeld uit een voetnoot in een werk van Howard Kelly, de eerste professor gynaecologie van de Amerikaanse John Hopkins universiteit. In 1928 schrijft hij over de inuits (vroeger eskimo's genoemd - een term die zij als beledigend ervaren) :
« De vraag van vroege maturiteit is er niet zozeer een van (geografische) breedtegraden dan wel van de onmiddellijke omgeving, van kledij en van verwarming in de woning. V. Stefansson, een eminent explorator, merkte op dat volwassenheid bij eskimo's ongeveer even vroeg optreedt als in het zuiden van Europa, te wijten aan de intense hitte in hun iglo's waarin de vrouwen de hele winter lang gehuisvest zijn (temperaturen van 80 of 90° [Fahrenheit]) en de dubbele pelslaag van hun kledij. Het is alsof ze een groot deel van het jaar in een Turks bad doorbrengen. "Onder eskimovrouwen is het niet uitzonderlijk dat zij hun eerste kind hebben op de leeftijd van twaalf, en kinderen die geboren worden vóór de moeders 11 jaar oud waren werden opgetekend." Deze gegevens zijn "strikt in overeenstemming met de veronderstelling dat hoe warmer de omgeving, hoe vroeger de maturiteit. » (Howard Kelly, 1928) [22]
3.3. Periode waarin de profeet leefde
Er bestaan geen statistieken over de de leeftijdgrens van meerderjarigheid in de Arabische regio rond de jaren 600-700, maar aangenomen wordt dat, net zoals in tribale en vele pre-moderne samenlevingen, meerderjarigheid niet bepaald werd aan de hand van een leeftijdsgrens, maar biologisch bepaald werd, met name op grond van de menarche (de eerste menstruatie). Dit wil zeggen dat ook deze samenleving het als perfect normaal beschouwde dat een meisje, van zodra ze menstrueerde, seks had - en in het geval van de islam, die seks buiten het huwelijk verbiedt, dus in het huwelijk trad op voorwaarde dat zij daartoe niet alleen biologisch maar ook intellectueel, moreel enz. voldoende maturiteit had (waarover straks meer), geëvalueerd binnen dat tijdskader.
Colin Turner, professor in Perzische taal en islamitische geschiedenis, stelt dat, mocht Aisha 9 jaar geweest zijn toen ze trouwde, dit huwelijk met profeet Mohamed in historisch perspectief dan ook in geen enkel opzicht onfatsoenlijk zou geweest zijn. Ook het leeftijdsverschil tussen de partners werd in bedoeïenen- en andere samenlevingen als normaal beschouwd. [23]
Kortom, een huwelijk op jonge leeftijd was zowel bij ons in West-Europa als in de Arabische wereld in het verleden niet ongewoon. Zelfs als Aisha huwde op 9-jarige leeftijd, was daar voor de tijd waarin zij leefde niets onfatsoenlijk aan.
[...]
BESLUIT
Op grond van de islamitische bronnen is niet met 100% zekerheid te zeggen hoe oud Aisha was bij haar huwelijk, maar als zij op 9-jarige leeftijd trouwde, was dit niet onwelvoeglijk voor haar tijd. Ook in onze streken lag de huwbare leeftijd in de pre-moderne samenlevingen rond deze leeftijd en werd de stap van kindertijd naar volwassenheid zonder tussenliggende lange adolescentie gezet. Pas de voorbije 150 jaar werd parallel met de ingrijpende veranderingen in de samenleving en demografie ten gevolge van de industrialisatie de leeftijd van meerderjarigheid geleidelijk opgetrokken.
Dergelijke leeftijdsgrenzen hangen samen met de structuur en demografie van een pre-moderne samenleving en met de veel lagere algemene levensverwachting die toen gold. Historische informatie dient bekeken te worden in de context van de periode waarin ze zich voordeed, niet vanuit een waarde-oordeel dat men enkele honderden jaren later zou uitspreken mochten dezelfde feiten zich vandaag voordoen.
Profeet Mohamed op grond van zijn huwelijk met Aisha een pedofiel noemen, getuigt op zijn minst van onwetendheid, op zijn slechtst van kwaadwilligheid en is hoe dan ook een ernstige vorm van laster. Laster houdt in dat men iemand - in dit geval profeet Mohamed - in het openbaar ten onrechte beschuldigt van feiten die niet waar zijn met als doel zijn reputatie te ruïneren [44]. En zoals altijd het geval is met laster, zegt dit iets over denkwereld van diegene die de laster uitspreekt, maar niets over diegene die belasterd wordt.
