Priredio: Emir Demir
1889. godine Internacionala (svjetska asocijacija socijalističkih partija) održala je konferenciju u Parizu i dala podršku zahtjevima radničkog pokreta u Americi koji je zagovarao da se dnevno radno vrijeme ograniči na osam sati. Prisutni su odabrali 1. maj 1890. godine za proteste i podršku ovoj odluci.
Od tog datuma 1. maj je postao praznik sa imenom Praznik rada, a u većini svjetskih država nazivaju ga Majski praznik. Također, većina arapskih i islamskih država nije lišena novotarije ovog praznika. U tom danu se prestaje s radom, tj. radnici uzimaju službeno odsustvovanje. Ovaj praznik vodi porijeklo od idolopokloničkog nevjerničkog praznika i postao je poštovan kod grupacija ehlul-kitabija, a godišnji običaj kod ostalih.
Naime, Praznik rada uveli su obožavatelji drveća koji su se pripisivali grupaciji Drojda. Također, rečeno je da su ga prvi uveli stari Egipćani i Indijci, a nazivao se Praznik proljeća. Englezi su ga preuzeli od Rimljana tokom njihovih pohoda na Englesku, a Rimljani su slavili taj dan kao Praznik cvijeća i ubirali cvijeće za boga cvijeća, neka je Allah Uzvišen od njihove potvore. U srednjem vijeku ovaj je dan kod Engleza postao poseban praznik. Oni u ovom danu imaju posebne obrede i običaje, jer ubiru cvijeće i njime ukrašavaju svoje kuće i crkve.
U Francuskoj je 1. maj uziman kao vjerski praznik, jer su, vezano za djevicu Mariju, smatrali ovaj mjesec maj svetim. Mlade djevojke su bivale u crkvama krunisane kao kraljice da bi poslije, iz počasti prema djevici Mariji, izlazile u posebnim povorkama.
KNJIGA ''NEVJERNIČKI PRAZNICI I STAV MUSLIMANA PREMA NJIMA'', dr. Ibrahim b. Muhammed el-Hakil
1889. godine Internacionala (svjetska asocijacija socijalističkih partija) održala je konferenciju u Parizu i dala podršku zahtjevima radničkog pokreta u Americi koji je zagovarao da se dnevno radno vrijeme ograniči na osam sati. Prisutni su odabrali 1. maj 1890. godine za proteste i podršku ovoj odluci.
Od tog datuma 1. maj je postao praznik sa imenom Praznik rada, a u većini svjetskih država nazivaju ga Majski praznik. Također, većina arapskih i islamskih država nije lišena novotarije ovog praznika. U tom danu se prestaje s radom, tj. radnici uzimaju službeno odsustvovanje. Ovaj praznik vodi porijeklo od idolopokloničkog nevjerničkog praznika i postao je poštovan kod grupacija ehlul-kitabija, a godišnji običaj kod ostalih.
Naime, Praznik rada uveli su obožavatelji drveća koji su se pripisivali grupaciji Drojda. Također, rečeno je da su ga prvi uveli stari Egipćani i Indijci, a nazivao se Praznik proljeća. Englezi su ga preuzeli od Rimljana tokom njihovih pohoda na Englesku, a Rimljani su slavili taj dan kao Praznik cvijeća i ubirali cvijeće za boga cvijeća, neka je Allah Uzvišen od njihove potvore. U srednjem vijeku ovaj je dan kod Engleza postao poseban praznik. Oni u ovom danu imaju posebne obrede i običaje, jer ubiru cvijeće i njime ukrašavaju svoje kuće i crkve.
U Francuskoj je 1. maj uziman kao vjerski praznik, jer su, vezano za djevicu Mariju, smatrali ovaj mjesec maj svetim. Mlade djevojke su bivale u crkvama krunisane kao kraljice da bi poslije, iz počasti prema djevici Mariji, izlazile u posebnim povorkama.
KNJIGA ''NEVJERNIČKI PRAZNICI I STAV MUSLIMANA PREMA NJIMA'', dr. Ibrahim b. Muhammed el-Hakil