Op een avond zat een vrouw in een vliegveld te wachten op haar vlucht.
Tijdens het wachten, ging zij naar een winkel en kocht een boek
en een zak snoep om zo de tijd door te brengen in het lezen.
Plotseling terwijl zij geconcentreerd aan het lezen is,
merkte zij op dat er een meisje naast haar zat en een snoepje uit een zak, die tussen hen lag, pakte en opat.
Ze besloot eerst haar te negeren, maar ze raakte snel geïrriteerd omdat het meisje telkens snoep van de zak pakt en in haar horloge kijkt.
De vrouw dacht bij zichzelf:
“als ik nou ongemanierd en niet goed opgevoed was,
dan had ik dit meisje een pak slaag verkocht”.
Zo ging het verder, elke keer als de vrouw een snoepje pakt,
pakt het meisje ook een snoepje, terwijl de vrouw haar met een boze blik aankijkt.
Op een gegeven moment was het meisje vlug dat ze het laatste stukje snoep pakte en deze deelde in tweeën,
waarna ze met een glimlach op haar gezicht de ene helft aan de vrouw gaf en de andere helft zelf at.
De vrouw dacht bij zichzelf:
“wat een stumperd, naast dat zij niet gemanierd is,
bedankt zij mij ook niet.”
Vervolgens hoorde ze een oproep dat de vliegtijd aangebroken is.
Ze stond woedend op, zonder achterom te kijken naar de plek waar de dief zat, en stapte het vliegtuig in. Toen ze heerlijk op de stoel zat en van plan was het boek dat zij bijna afkreeg in haar tas neer te leggen, schrok ze bij het zien van de zak snoep die in haar tas was.
Ze begon na te denken:
“Oh mijn Allah, de zak snoep was van dat meisje en zij liet mij toe om met haar te eten!!”
Toen besefte ze met pijn in haar hart, dat zij juist de stumperd is, niet gemanierd is en ook nog de dief is in deze situatie.
Hoe vaak denken wij niet dat wij gelijk hebben in een zaak,
terwijl dat achteraf niet zo is?
Hoe vaak hebben wij niet ons vertrouwen in iemand verloren omdat we ons vastklampen aan onze meningen die achteraf niet waarheid bleken te zijn?
Dit moet de reden zijn om twee keer na te denken voordat we anderen veroordelen.
Laten we de anderen duizenden kansen geven, voordat wij hen veroordelen
Tijdens het wachten, ging zij naar een winkel en kocht een boek
en een zak snoep om zo de tijd door te brengen in het lezen.
Plotseling terwijl zij geconcentreerd aan het lezen is,
merkte zij op dat er een meisje naast haar zat en een snoepje uit een zak, die tussen hen lag, pakte en opat.
Ze besloot eerst haar te negeren, maar ze raakte snel geïrriteerd omdat het meisje telkens snoep van de zak pakt en in haar horloge kijkt.
De vrouw dacht bij zichzelf:
“als ik nou ongemanierd en niet goed opgevoed was,
dan had ik dit meisje een pak slaag verkocht”.
Zo ging het verder, elke keer als de vrouw een snoepje pakt,
pakt het meisje ook een snoepje, terwijl de vrouw haar met een boze blik aankijkt.
Op een gegeven moment was het meisje vlug dat ze het laatste stukje snoep pakte en deze deelde in tweeën,
waarna ze met een glimlach op haar gezicht de ene helft aan de vrouw gaf en de andere helft zelf at.
De vrouw dacht bij zichzelf:
“wat een stumperd, naast dat zij niet gemanierd is,
bedankt zij mij ook niet.”
Vervolgens hoorde ze een oproep dat de vliegtijd aangebroken is.
Ze stond woedend op, zonder achterom te kijken naar de plek waar de dief zat, en stapte het vliegtuig in. Toen ze heerlijk op de stoel zat en van plan was het boek dat zij bijna afkreeg in haar tas neer te leggen, schrok ze bij het zien van de zak snoep die in haar tas was.
Ze begon na te denken:
“Oh mijn Allah, de zak snoep was van dat meisje en zij liet mij toe om met haar te eten!!”
Toen besefte ze met pijn in haar hart, dat zij juist de stumperd is, niet gemanierd is en ook nog de dief is in deze situatie.
Hoe vaak denken wij niet dat wij gelijk hebben in een zaak,
terwijl dat achteraf niet zo is?
Hoe vaak hebben wij niet ons vertrouwen in iemand verloren omdat we ons vastklampen aan onze meningen die achteraf niet waarheid bleken te zijn?
Dit moet de reden zijn om twee keer na te denken voordat we anderen veroordelen.
Laten we de anderen duizenden kansen geven, voordat wij hen veroordelen
.